Η Ελβετία είχε πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Ως παιδί, επισκεπτόμουν κάθε χρόνο με την οικογένειά μου για μια εβδομάδα snowboard. Ένα προνόμιο, το ξέρω! Το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν διαφορετικό.
Είχα πετάξει στη Ζυρίχη για να περάσω μια εβδομάδα με φίλους προτού επρόκειτο να πάω στην οικογένειά μου στο Νταβός για το κανονικό μας ταξίδι. Ωστόσο, μετά την άφιξή μου στη Ζυρίχη κατά την έναρξη μιας παραλλαγής Covid από μια χώρα υψηλού κινδύνου, οι πτήσεις μου ακυρώθηκαν και τα σχέδιά μου κατέρρευσαν γρήγορα.
Με τα σνόουμπορντ μου γεμάτα και πρόθυμα να τα χρησιμοποιήσω, θα έβρισκα έναν τρόπο για τις Άλπεις, ερχόμουν στην κόλαση ή στα ψηλά νερά. Αυτό που επρόκειτο να είναι δύο εβδομάδες σκι είχε μετατραπεί σε ημερήσια εκδρομή, αλλά δεν επρόκειτο να το αφήσω να χαλάσει τη διάθεσή μου.
Έχεις βρει αεροπορικά εισιτηρια; Δες και στο TicketsWe
Διαβάστε επίσης:Οι καλύτερες και οι χειρότερες στιγμές για να επισκεφθείτε τη Ζυρίχη
ταξίδι στην Ευρώπη με το τρένο
Το ταξίδι στο SBB
Το ταξίδι μου ξεκίνησε την αυγή. Είχα αγοράσει ένα εισιτήριο τρένου στο Hauptbahnhof της Ζυρίχης το προηγούμενο βράδυ για να διασφαλίσω ότι δεν θα βιαζόμουν πολύ το πρωί. Τα τρένα είναι ακριβά στην Ελβετία, όπως και όλα τα άλλα. Ένα ταξίδι με επιστροφή από τη Ζυρίχη στο Νταβός κόστισε 118 CHF, μια βαριά τιμή που ήμουν διατεθειμένος να πληρώσω για μια μέρα στο χιόνι.
Έπιασα το πρώτο τρένο IC3 από τη Ζυρίχη Hauptbahnhof στις 6:38 π.μ., ταξιδεύοντας προς το Chur. Αυτά τα τρένα αναχωρούν συνήθως κάθε 30 λεπτά. Ανάλογα με το πού θα πάτε, το Chur είναι η κύρια έξοδος στις Ανατολικές Άλπεις, συμπεριλαμβανομένων θέρετρων όπως το St. Moritz και ακόμη και το Livigno στην Ιταλία. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες του τρένου μου ταξίδευαν για λόγους δουλειάς.
Ως τακτικός σε αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι, ήξερα πού να βρω τη σωστή πλατφόρμα και πώς να πλοηγηθώ στο σταθμό. Ωστόσο, εάν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεστε το Hauptbahnhof, δώστε στον εαυτό σας επιπλέον χρόνο για να βρείτε το δρόμο σας. Ξέρετε τι λένε για την ώρα της Ελβετίας – ένα τρένο δεν θα περιμένει κανέναν εδώ.
Αυτό το ταξίδι με το τρένο είναι πάντα ένα αποκορύφωμα για μένα, βλέποντας το τοπίο να αλλάζει από μια βαρετή χειμωνιάτικη πόλη σε ένα ονειρικό χιόνι.
Το τρένο ταξίδεψε για περίπου μία ώρα μέχρι να φτάσω στο Landquart, όπου είχα μια γρήγορη αλλαγή 9 λεπτών. Χωρίς αποσκευές, αυτό είναι αεράκι, αλλά αν ταξιδεύετε με τσάντες σκι και βαλίτσες, πρέπει να πάτε κάτω από τις σιδηροδρομικές γραμμές και να φτάσετε σε μια διαφορετική πλατφόρμα με λίγη βιασύνη. Έπειτα έπιασα το τρένο RE24 στις 7:50 π.μ., το οποίο ταξιδεύει σε στενές γραμμές μέσα στο ψηλό αλπικό τοπίο.
Η θέα σε αυτό το τρένο είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή. Ήμουν τυχερός με το timing. Ήμουν στο τέλος μερικών ημερών έντονης χιονόπτωσης και ο ήλιος έλαμπε – όλα τα σημάδια έδειχναν μια κλασική μέρα χιονιού με μπλε πτηνά.
Το τρένο διέσχισε το χιονισμένο τοπίο, περνώντας στη διαδρομή μικρά χωριά, ξωκλήσια και τον περίεργο σκιέρ langlauf (cross-country). Έφτασα στο Νταβός λίγο πριν τις 9 το πρωί, με το ταξίδι να διαρκεί δύο ώρες και είκοσι λεπτά.
Υπάρχουν δύο σταθμοί στην πόλη. Συνήθως, ταξίδευα στο Davos Platz για να πάω στο κέντρο, αλλά για αυτό το ταξίδι, πήγα στο Davos Dorf, που είναι ο πιο κοντινός σταθμός στο βουνό που σχεδίαζα να οδηγήσω.
Το ίδιο ταξίδι με αυτοκίνητο θα σας έπαιρνε περίπου δύο ώρες απευθείας, κάτι που σας εξοικονομεί μόνο περίπου είκοσι λεπτά. Μια ιδιωτική μεταφορά θα κοστίσει πολύ περισσότερο και, κατά τη γνώμη μου, προσφέρει πολύ λιγότερο εντυπωσιακή θέα από το τρένο.
Νταβός με λίγα λόγια
Για μια μικρή ιστορία, μπορείτε να σκεφτείτε το Νταβός ως ένα από τα πιο θρυλικά χιονοδρομικά κέντρα της Ελβετίας για τους ντόπιους. Ως η ψηλότερη πόλη της Ελβετίας, μπορεί να είναι λιγότερο γοητευτική από τα αλπικά χωριά Chamonix και Zermatt, ωστόσο προσφέρει ένα απίστευτα ποικιλόμορφο έδαφος για σκι.
Ο παράδεισος του σκι εξυπηρετεί όλα τα επίπεδα σκι και σνόουμπορντ, με πίστες μήκους 300 χιλιομέτρων που εκτείνονται σε έξι τμήματα στα βουνά Grisons. Το Parsenn και το Jakobshorn είναι τα δύο μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή, αλλά ένα πάσο για σκι θα σας επιτρέψει επίσης να κάνετε σκι στα βουνά Rinerhorn, Pischa, Madrisa και Schatzalp. Το σκι αντοχής είναι επίσης μεγάλο εδώ, με περισσότερα από 100 χιλιόμετρα μονοπατιών σε όλη την περιοχή.
Ski Pass Splurge
Περπάτησα περίπου πέντε λεπτά από το σιδηροδρομικό σταθμό σε ένα τοπικό κατάστημα που ονομάζεται Parsenn Sports. Το σχέδιό μου ήταν να νοικιάσω ένα ντουλάπι και να αποθηκεύσω το σακίδιό μου στο χωριό, ωστόσο, το προσωπικό ήταν τόσο φιλικό που κράτησαν την τσάντα μου πίσω από τον πάγκο χωρίς χρέωση. Αφού ετοιμάστηκα για το πρώτο μου σνόουμπορντ μετά από περισσότερο από ένα χρόνο, έκανα μια βόλτα στην απέναντι πλευρά του δρόμου μέχρι το γραφείο ανελκυστήρων στο Parsenn Promenade. Ήταν πολύ βολικό.
Ο ήλιος είχε ανατείλει ώρες πριν, γύρω στις 7:40, αλλά η πόλη ήταν ακόμα στη σκιά των πανύψηλων βουνών. Τα πράγματα ήταν ήσυχα και ήταν ξεκάθαρο ότι ο Νταβός μόλις ξυπνούσε. Οι ανελκυστήρες εδώ ανοίγουν στις 8:15 καθημερινά και έφτασα στο γραφείο του ανελκυστήρα λίγο μετά τις εννιά. Το πάσο του σκι σήμερα κοστίζει 81 CHF για μια ημερήσια κάρτα και γίνεται σταδιακά πιο προσιτό ανά ημέρα αν αγοράσετε απεριόριστο πάσο μιας εβδομάδας ή δύο εβδομάδων.
Υπάρχουν επίσης διαθέσιμα πάσο μισής ημέρας, που σας επιτρέπουν να ανεβείτε στα βουνά είτε το πρωί πριν από τις 12 μ.μ. είτε μετά τις 12 μ.μ. μέχρι το κλείσιμο. Ωστόσο, αυτά τα πάσο δεν είναι το ήμισυ της τιμής ενός κανονικού ημερήσιου πάσο, επομένως προτείνω να επιλέξετε το πλήρες πάσο.
Επέλεξα να κάνω σκι στο όρος Parsenn, τη μεγαλύτερη περιοχή σκι στα δυτικά της πόλης. Αυτό το έδαφος εκτείνεται στις βουνοκορφές Weissfluh και Gotschna, συνδέοντας το Νταβός με το γειτονικό χωριό Klosters.
Όταν ο χρόνος είναι στα χέρια σας, μπορείτε ακόμη και να κάνετε σκι στο Klosters και να πάρετε το τρένο πίσω στο Νταβός για να αλλάξετε σκηνικό.
Όλοι στο Τελεφερίκ
Μόλις εξασφάλισα το εισιτήριό μου, σκανάρισα το πάσο μου και μπήκα στο τελεφερίκ Parsennbahn, ένα αλπικό τρένο που ανηφορίζει στην απότομη βουνοπλαγιά.
Οι σκιέρ πρέπει να αλλάξουν τελεφερίκ σε έναν μεσαίο σταθμό, ανεβαίνοντας 8743 πόδια μέχρι την κορυφή της κορυφής. Αν και είναι λίγο ταλαιπωρημένη η αλλαγή τρένου στο δρόμο προς τα πάνω, αυτός ο σταθμός στο μέσο είναι χρήσιμος όταν επιστρέφετε στο χωριό, όπου μπορείτε να κάνετε σκι στα μισά του βουνού.
Κατά τη διάρκεια μιας καλής σεζόν, θα μπορούσατε ακόμη και να κάνετε σκι μέχρι το χωριό, αλλά αυτό δεν ίσχυε για αυτήν την ημερήσια εκδρομή στις αρχές Δεκεμβρίου.
Γλιστρώντας μέσα από τις Άλπεις
Αφού έμεινα ξύπνιος για ώρες, επιτέλους μπόρεσα να δω τον ήλιο να ξεπροβάλλει από την κορυφή του Parsenn Bahn. Η απαλή ηλιοφάνεια κάλυψε μέρη των βουνών ενώ άλλα άφησε σε εντυπωσιακή σκιά.
Είμαι αθλητής σνόουμπορντ με αυτοπεποίθηση, οπότε συνήθως χτυπάω σχεδόν κάθε ανοιχτό τρέξιμο που πιθανώς μπορώ, εκμεταλλευόμενος όσο το δυνατόν περισσότερο τις ακριβές ημερήσιες κάρτες μου. Ανάλογα με τις δυνατότητές σας, η Parsenn προσφέρει τόνους εδάφους για αρχάριους σκιέρ και αναβάτες.
Οι πλαγιές χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες δυσκολίας: το μπλε είναι το πιο εύκολο, το κόκκινο είναι μέτρια εύκολο και το μαύρο είναι προχωρημένο. Βεβαιωθείτε ότι έχετε ελέγξει έναν χάρτη πίστας πριν κατευθυνθείτε προς τα πάνω για να βεβαιωθείτε ότι δεν θα χρειαστεί να κάνετε κανένα μαύρο τρέξιμο.
Δεδομένου ότι ήταν ακόμη στην αρχή της σεζόν, δεν υπήρχε κόσμος και μόνο λίγες ανοιχτές διαδρομές. Οι αγαπημένες μου μπλε (εύκολες) διαδρομές περιλαμβάνουν το Hauptertali, το Meierhofertali και το Weissfluhjoch-Parsennhutte, ένα μακρύ και φαρδύ μονοπάτι που οδηγεί σε ένα υπέροχο εστιατόριο. Για τους πιο προχωρημένους σκιέρ, το Kreusweg – Klosters είναι μια μεγάλη κόκκινη διαδρομή που φτάνει μέχρι το Klosters Village.
Κορυφές και τρώει
Με μόνο ένα κρουασάν τρένου και έναν καφέ για να συνεχίσω, η ώρα του μεσημεριανού δεν θα μπορούσε να έρθει νωρίτερα. Έχοντας εξοικειωθεί με τα εστιατόρια στο βουνό, επέλεξα το Mungga Hutte – ένα άνετο και προσιτό μέρος – για να μείνω για κάτι. Παρήγγειλα ένα χοτ ντογκ και μια κλασική ζεστή σοκολάτα Caotina (το διάσημο ρόφημα σοκολάτας της Ελβετίας) και κάθισα στον πρωινό ήλιο στη βεράντα, βλέποντας τους λίγους άλλους σκιέρ να περνούν από μπροστά μου.
Υψηλό αλπικό γλέντι
Κατευθύνθηκα πίσω στις πλαγιές για να μπω μερικές ώρες ακόμα πριν σταματήσω για ένα γεύμα αργά στο Bergrestaurant Hohenweg, στο κέντρο του σταθμού με θέα στο τελεφερίκ. Ένα από τα αγαπημένα μου εστιατόρια στην κορυφή του βουνού, θυμάμαι ότι σταμάτησα εδώ ως παιδί για ζεστή σοκολάτα στο δρόμο μας πίσω στην πόλη.
Σε αυτό το στάδιο της ημέρας, ο καιρός άλλαξε ξαφνικά. Από μια ηλιόλουστη μέρα του μπλε πτηνού, ένα χαμηλό σύννεφο κατέκλυσε τα βουνά και μετέτρεψε την ηλιοφάνεια σε ένα απόκοσμο σκοτάδι.
Μπόρεσα να παρακολουθήσω αυτή τη δραματική αλλαγή του καιρού με πανοραμική θέα στο Νταβός και τα γύρω βουνά καθώς έπινα τη σούπα γκούλας μου.
Αρχικά, πίστευα ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο μου τρέξιμο, αλλά μετά από ένα γεμάτο ενέργεια μεσημεριανό, έψαχνα για περισσότερα. Έπιασα το αναβατήρα πίσω στον υψηλό σταθμό και έκανα μερικές ακόμη διαδρομές.
Αιχμαλωτίζοντας το ηλιοβασίλεμα
Μια ώρα αργότερα, η ομίχλη είχε διασκορπιστεί σε μερικά δραματικά σύννεφα. Καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει και να σκιάζει στις πλαγιές, απόλαυσα μερικούς γύρους με θυελλώδεις ανέμους πριν σταματήσω στο Totalp Bar για μια ζεστή ζεστή σοκολάτα αργά το απόγευμα. Με μια θυελλώδη ανεμοθύελλα που δημιουργούσε, ήμουν περισσότερο από χαρούμενος που περάσω λίγο χρόνο σε εσωτερικούς χώρους χωρίς να με χτυπήσει πάγος.
Ακριβώς την ώρα για να πιάσω έναν από τους τελευταίους αναβατήρες κάτω από το βουνό (στις 4 μ.μ. απότομα), επέστρεψα στην μπροστινή πλευρά του Parsenn και κατέβασα προς το Νταβός. Σε αυτό το σημείο, ήμουν χορτασμένος και εξαντλημένος από μια μέρα στα πόδια μου.
Ήξερα ότι είχα ένα μακρύ ταξίδι πίσω, οπότε δεν πέρασα καθόλου χρόνο στην πόλη. Αφού μάζεψα την τσάντα μου από το κατάστημα σκι και έβαλα τα πόδια μου στα άνετα αθλητικά παπούτσια μου μετά από ώρες στενότητας μπότες snowboard, ήρθε η ώρα για το ταξίδι για το σπίτι.
Πήγα στο σιδηροδρομικό σταθμό με το snowboard στο χέρι, αγόρασα ένα φλιτζάνι τσάι από ένα περίπτερο στο σταθμό και περίμενα το τρένο μου. Παρακολούθησα το ηλιοβασίλεμα από τον σταθμό γύρω στις 4:45 μ.μ. και ανέβηκα στο ίδιο τρένο με το οποίο είχα πάει. Ασφαλώς, ήμουν εξαντλημένος και αποκοιμήθηκα γρήγορα και στα δύο τμήματα της διαδρομής με το τρένο.
Διαβάστε επίσης:Είναι ασφαλής να επισκεφθείτε την Ελβετία
